Hoeveel Marken en Marcen er in de wereld zijn geen idee. Er zijn er wel een paar bekend. Ik ken (niet persoonlijk) Marc Zuckerberg van Facebook en Mark Knopfler, virtuoos gitarist van Dire Straits. In Nederland kennen we natuurlijk Premier Mark Rutte en judoka Mark Huizinga. Maar het gaat mij hier om een Marc met een C. Ik ken een bekende Nederlander die zo heet en ik stel hem graag aan je voor.

Marc de Hond, want daar heb ik het over leerde ik kennen tijdens het NK Indoor Atletiek. Hij was meegekomen met zijn vriendin met wie ik een afspraak had. Zij zou een meet & greet met kinderen hebben langs de baan. Marc en ik raakten aan de praat en we blijven naderhand contact houden.

Marc heeft ook een lichamelijke beperking. Zoals je op de foto kunt zien en mogelijk ook al weet is Marc gekluisterd aan een rolstoel. Marc raakte vanaf ongeveer het midden van rug verlamt na een medische misser in ik meen 2003. Maar desondanks (of is het dankzij Marc?) staat hij enorm positief en gedreven in het leven. Hij wil alles er uit halen wat er in zit vanuit een bijzonder positieve drijfveer. Die houding blijft bij mij hangen na die eerste ontmoeting, ik was onder de indruk.

Bijna een jaar later vroeg ik Marc dagvoorzitter te zijn op een symposium wat ik organiseerde. Mijn vader lag die week op sterven en ik had niet veel zin om zelf op het podium te gaan staan en mijn praatje te houden. Marc wist mij er van te overtuigen het wel te doen en ik genoot die avond van de sprekers en mijn studenten die ook moesten presenteren. Een aantal bijzondere gasten die avond boden wij het boek “Kracht” van Marc aan. Zijn boek verteld zijn verhaal, over de operatie, over de moeilijke tijd daarna, zijn revalidatie en waar hij de kracht vandaan haalde om door te gaan. Bij het diner vertelde hij enthousiast hoe hij eerst profkeeper wilde worden maar in zijn rolstoel het Nederlands basketbal team had gehaald en naar de paralympics was geweest. Als voetballer zou het dat nooit bereikt hebben.

Na het symposium liep ik mee naar zijn auto en gaf hij mij het boek. “Jij kunt ook wel wat kracht gebruiken”, zei hij. Ik kreeg niet later alsnog een factuur, sterker, Marc vergat een factuur te sturen voor de boeken die wij gekocht hadden om weg te geven. Zo zie je maar, de een stuurt direct een factuur de ander doet er weken over, omdat dat hem niet drijft.

Het boek las ik die week in een keer uit. Daarna voelde ik mij beschaamd. Ik, slechts beperkt door mijn omvang (voor kenners, een BMI van 39) en kwam tot weinig. Marc in een rolstoel ging voor alles zonder zijn beperking te zien, maar deze juist te omarmen. In zijn prachtige theater voorstelling “Scherven brengen Geluk” “viert” hij dat hij zijn dwarslaesie 12,5 jaar samen zijn. Die zelfde week schreef mij in bij een sportschool en daar kom ik sindsdien iedere week, drie keer in de week. Marc werd door zijn boek een van mijn inspiratoren om positief in het leven te staan.
Gisterenavond ging ik ook weer naar de sportschool. Ik had twee dagen vol van woede en negativisme achter mij en dat moest er uit. Zo ben ik niet, zo wil ik niet zijn. Daar schreef ik al een stukje over. Het sporten liet mijn boosheid verdwijnen en zo kreeg ik letterlijk ruimte in mijn hoofd. Op mijn profiel staat “mens” en “coach”. Een mens wil ik zijn en als coach leerde ik reflecteren op mijn handelen. Deze nacht lag ik wakker en ging met mijzelf in gesprek.

Het begon dinsdag met een Twitterdiscussie met Marc van der Linden. Hoe? Ik weet het niet meer, Marc heeft de meeste van zijn tweets verwijderd maar op een gegeven moment deelde hij mijn profielfoto met zijn ruim 50000 volgers en ik werd witheet. Ik schreef direct een satirisch stukje en plaatste zijn profielfoto er bij. Ik schrijf veel, het is de afgelopen jaren een passie van mij geworden. Op mijn site schrijf ik open brieven zoals aan Max, de zoon van een vermoorde crimineel. Over voetbal waar ik steeds meer moeite mee heb. Maar ook over het onderwijs wat mij na aan het hart ligt. Soms schrijf ik ook een stuktje, noem het satire of cabaret, geen idee, zoals over het omkoopschandaal bij de KNVB of hoe Urk weigerde Palestina te erkennen. Ik schrijf voor de lol, er zijn mensen die met schrijven hun geld verdienen maar dat talent heb ik niet, ik schrijf voor mijn plezier. Ik zou nooit een stuk schrijven met de opzet iemand te beschadigen of te beledigen, toen niet, nu niet, nooit niet. Maar boosheid is een slechte raadgever. Het stukje werd al snel leuk gevonden. Hilarisch zelf, ik had de lachers op mijn hand en weet je als je boos bent voelt dat goed.

Woensdagmorgen was daar de mail, een factuur voor het schenden van een of ander recht. Mijn boosheid werd gevoed, wat een onzin. De mail kwam van een hotmail account en was niet door een persoon ondertekend. In mijn wereld is dat een signaal voor phissing. Geen enkel serieus bedrijf heeft een hotmail account en ik begon vragen te stellen. Op twitter vroeg ik juridisch advies en mensen vroegen dat namens mij aan anderen. Een storm van steun kwam los. Men bevestigde mijn vermoedens, “een hotmail account kan niet serieus zijn.” Op mijn vragen om een naam of nummer kwam ook geen reacties. De vele steunbetuigingen voelde als een warm bad maar voedde ook onbedoeld en onbewust mijn woede. Maar uiteindelijk ontdekte ik dat het waar was. Ik kreeg Marc van der Linden aan de telefoon, en dat vond ik gezien de situatie geen prettige ervaring. Ik besloot de factuur te voldoen. Nu mocht ik de foto een week laten staan. Maar ik besloot na betaling de foto weg te halen en met de foto ook het artikel. Het was de eerste keer dat mijn buik het won van mijn hoofd die twee dagen. Ik wilde dit niet, ik wil niemand beschadigen of beledigen. De mail wisseling ging nog even door, ICT Recht (@ICTRecht) was door een vriend benaderd en besloot belangeloos e.e.a. uit te zoeken. Zij schreven er vandaag een blog over. Ik had de foto (met bronvermelding) mogen gebruiken, maar als een soort van overwinning voelt het niet.

In zijn laatste mail zette Marc van der Linden alle feiten op een rijtje en in mijn antwoord zette ik “mijn” feiten op een rijtje. Daarna brak voor de 2^de keer mijn gevoel door mijn hoofd. Waarom waren mijn feiten meer feiten dan zijn feiten, het was mijn kijk op de zaak. Dat was de 1^ste keer dat ik mij realiseerde dat Marc heel vaak van dit soort shit over zich heen krijgt. Maar ik wil daar helemaal niet aan mee doen. Zo ben ik toch niet? Ik ben mens en wil positief in het leven staan. Ik wil mensen niet beschadigen. Op mijn profiel staat “alle mensen zijn uniek en hebben potentieel”. Daar geloof ik heilig in. Dat geldt ook voor Marc. Ik vind het werk wat hij doet verachtelijk, voor mij is graven in andermans privé leven, maar wie ben ik om hem daar als persoon om te oordelen en te veroordelen. Hij is zijn keuze vanuit zijn talent en dat heeft hij natuurlijk, gezien zijn BN’er zijn en de boeken die zijn verschenen bewezen te hebben. Het optimale gehaald, met zijn keuzes en zijn talent. Daar moet je eigenlijk bewondering voor hebben en niet op afgeven.

Marc heeft, als ik het goed begrepen, het bedrag dat ik betaald heb aan een goed doel gegeven. Ik wil dat goede voorbeeld volgen maar ik zit door omstandigheden wat krap bij kas. Daar heb ik het volgende op gevonden. Ik ben partner van BOL.com, vandaar het mannetje boven aan de pagina. Wie nu glimlacht dacht daar anders over. 🙂

Als je op het plaatje van het boek “Kracht” klikt kom je op de site van BOL. Als je dan het boek “Kracht” besteld krijg ik daar commissie over. Op 1 oktober maak ik de balans op en maak ik het geld van de commissie over naar een goed doel. Heb je zijn boek al of wil je iets anders bestellen klik dan op het BOL mannetje, van alles wat je nu besteld ontvang ik een klein percentage aan commissie en draagt bij aan het goede doel.

Marc, als je dit leest en dat komt vast goed, ik wil je graag mijn oprechte excuses aanbieden. Mijn tekst was ongepast maar ik deed er even over om dat te realiseren. Mijn boosheid was groot en dat had tijd nodig. Wat er de afgelopen dagen heb meegemaakt wil ik niet nog eens meemaken. Ik wens je oprecht het allerbeste toe en hoop dat veel mensen die dit lezen mijn wijze les mee nemen op hun pad. Het gaat je goed. Enne Marc, wat dacht je toen je begon te lezen en het BOL mannetje zag? Het moet wel leuk blijven, ik schrijf voor de lol en hij heeft wel wat van mij weg. 🙂

De foto van Marc de Hond is van Christiaan Krouwels en met toestemming opgenomen.