Bij de club van een collega werd enkele jaren geleden ingebroken. Het hangslot waarmee de deur van het materiaalhok was afgebroken was verdwenen, waarschijnlijk doorgeknipt en achter het hok in de sloot gegooid. De club, goed verzekerd, deed aangifte. Op de vraag of er braaksporen zichtbaar waren werd naar waarheid geantwoord dat het hangslot was doorgeknipt en weggegooid en er dus geen braaksporen waren.
De verzekering besloot niet uit te keren omdat er geen braakschade was. De clubleiding besloot bij een volgende inbraak de dag er na een hangslot te kopen, deze door te knippen dit vervolgens op de sturen naar de verzekeraar. Eerlijk zijn had immers niet een uitbetaling opgeleverd.
Deze week probeerde ik mijn uitvaartverzekering uit te breiden. Ik nam contact op met Monuta, waar ik, minstens, 32 jaar verzekerd ben. Ik kreeg de polis van mijn vader toen ik 18 werd. Enkele jaren geleden hadden wij thuis een adviesgesprek gehad en een geindexeerde verzekering afgesloten. Deze week werd duidelijk dat dit niet het geval was en bleken wij onderverzekerd. Ik kon alleen een aanvullende extra polis met indexatie afsluiten. Ik vroeg een offerte op en deze zag er goed uit tot ik ontdekte dat ik een medische verklaring moest afgeven.
Volgens de adviseur aan de telefoon was het niet zo moeilijk. De enige (!) vraag die ze stelde of verzekerden de afgelopen vijf jaar onder behandeling van een specialist waren geweest. Als ik eerlijk antwoord dat het zo is komt de vraag waarvoor. Ik antwoord dat ik dat niet zeggen wil want het is iets wat absoluut niet levensbedreigend is / was (nierstenen) en uiteindelijk zelfs met een sisser afgelopen maar volstrek onbelangrijk voor een uitvaartverzekering. De vrouw zegt mij dat als ik dat niet zeg ik geen verzekering kan afsluiten. Ik geef aan dat het iets volstrekt onbelangrijks is “nierstenen” en zij bevestigd dat dat allerminst belangrijk is maar dat het in mijn dossier zal worden opgenomen.
Ik geef aan dat ik dat onbegrijpelijk vind. “Zij begrijpt mij helemaal maar zo werken wij hier nu eenmaal. “Wij moeten dit vragen.” In mijn beleving moeten ze helemaal niets maar willen ze gewoon alles van je weten. Waar andere beroepsgroepen geheimen kennen en mogen hebben vragen verzekeraars alles van je en als je het niet geeft kan je jezelf niet verzekeren. Ik vind dat een kwalijke ontwikkeling. Ze werken namelijk net als in het eerste voorbeeld in de hand dat mensen gaan liegen om verzekerd te zijn. De enige reactie is dat mijn gegevens vertrouwelijk zullen worden behandeld. Hoezo? Ze hebben het helemaal niet nodig.
Ik rook als een ketter, drink 5 flessen wijn per week en gebruik cocaïne, weeg 30 kilo te zwaar, maar bezoek 4x / week een snackbar en rijd 100.000 km / jaar vaak veel te hard langs ’s heeren wegen probeer ik nog. Maar dat moet ik vooral zelf weten krijg ik als antwoord, dat is privacy gevoelige informatie. Oh ja, dat was wel allemaal gelogen….
Aad Brinkman 