De eerste zinnen van dit blog schrijf ik bij Herinneringscentrum Westerbork, op een steenworp van het kamp. Een stille getuige en een monument wat de wereld laat zien wat (rassen)haat en discriminatie doet met mensen. Ik ben verward en het knaagt van binnen door wat vorige week in Parijs is gebeurd. Ik word overspoeld door tegenstellingen, zie haat in zijn naarste vorm en vrijheid is niet zo vrij als menigeen zou denken.

De vrijheid van meningsuiting is een groot goed in onze wereld. En juist dat is wat mij verwart en aan mij knaagt. Vrijheid van meningsuiting wil wat mij betreft niet zeggen dat je dan ook maar alles mag zeggen en delen. Het MAG wel maar je hoeft het niet te doen er is een grens en iedereen heeft zijn eigen grens. Dat is wat ik leerde van mijn opvoeding, door mijn eigen ontwikkeling en door de mensen waar ik mee in contact was en ben.

Toen ik deze mening vorige week uitte op Social Media waren er reageerders die de mond vol hebben van Vrijheid (van meningsuiting) er als de kippen bij om mij in niet te misverstane worden duidelijk te maken dat ik deze mening vooral voor mijzelf moest houden en ik kreeg het dringende advies mijn tweets weer te verwijderen. Ik was helemaal niet vrij om mijn mening te delen, ik was over hun grens heen gegaan. Je mag alles zeggen maar wat ik zei dat mocht niet. Ik begrijp dat niet.

Daarna de berichtgeving in de krant. De daders waren (extremistische) Moslims, slachtoffers Cartoonisten (al snel de representanten van onze vrijheid van meningsuiting), Joden en agenten. Dat een van de agenten die op beeld in koele bloede door deze terroristen werd vermoord een Moslim was zag ik niet op veel plaatsen terug. Er stond een Moslim voor de deur het vrije woord te verdedigen. Het werd verzwegen. Maar tegelijkertijd waren de winkelende mensen wel Joden en niet “winkelende mensen”. Dat begrijp ik maar vertel dat de winkelende man die 10 mensen redde door deze in een koelcel te stoppen een Malinese Moslim was. Niet echt groot uitgemeten in de pers. Ik begrijp dat niet.

Een van de cartoonisten van Charly zei dat hij spuugde op iedereen die nu ineens het vriendje van Charly Hebdo was. Het blad werd ooit verboden en kreeg ladingen rechtszaken over zich heen. En nu ineens al die leiders hand in hand voor Charly voor de vrijheid van meningsuiting die zij ooit hadden aangevochten. Ze hadden dus zelf wel een grens. Ik begrijp dat niet.

Geert Wilders was er snel bij na de gruwelijke daden om te roepen dat hij het altijd al had voorspeld en dat er haast gemaakt moest worden met de deislamisering van Nederland. Onze vrijheid was door de moord op de cartoonisten in het hart geraakt. Cartoons hoorden bij onze vrijheid en moesten ten aller tijde gepubliceerd kunnen worden. Daar dacht hij zelf anders over toen hij in een cartoon werd afgebeeld. Ook ik vind en vond die cartoon afstotelijk maar mag je nu alles delen of mag je het niet?

De stappen die Wilders zetten waren snel en doelgericht: Terroristen hadden mensen vermoord, de terroristen waren Moslim, Moslim is Islam, de Islam is gevaarlijk, “ik heb u altijd al gewaarschuwd”. Maar is dat dan hetzelfde als de Ku Klux Klan vermoorden negers en homoseksuelen, de KKK-leden waren christenen (zij wilden een zuiver blanke, protestante samenleving), dus het christendom is gevaarlijk? Of dichter bij huis: priester misbruikten jonge kinderen, priesters zijn katholiek, dus het katholicisme is gevaarlijk en ze komen allemaal onze kinderen misbruiken. Er mogen geen kerken meer gebouwd worden? Ik mag dit vast van veel mensen niet zeggen. Maar ik begrijp het dus niet.

Ik word misselijk van alle walgelijke filmpjes die worden uitgezonden op TV waarop Moslim (!) extremisten slachtoffers onthoofden. De beelden zijn te gruwelijk. Tegelijkertijd word ik harstikke blij van 10-tallen filmpjes van jonge Moslims die zich in woord en daad afkeuren van dit geweld wat zich beroept op hun geloof en zich hebben verenigd als “niet mijn Islam” op bijvoorbeeld Facebook, inmiddels ruim 25000 likes. Ik zie het op TV en de discussies niet terug maar wellicht kijk ik verkeerde programma’s? Ik begrijp dat dus niet.

Ik zie wel een interview met een docente van het ROC van Amsterdam die iets heel zinnigs zegt. Maar ook die mening zie ik verder nooit meer terug in welke krant of discussie ook. Laura Polder zegt dat zij bij haar op school regelmatig hebben over hoe je de mening kan uiten. Hoe ga je met elkaar om? En na Parijs merkt zij dat Moslims jongeren veel pijn hebben en niet worden gehoord. Als zij  aangeven dat zij het enerzijds wel begrijpen worden deze jongeren direct afgekapt. Ook al keuren ze daden af. Ze mogen zich dus niet vrij uiten. Ik begrijp dat niet.

Op twitter kreeg ik door mijn mening te delen een aantal reacties van PVV aanhangers. Dat laatste stond in ieder geval in hun profiel. Ze vonden het raar dat Moslims ze fel reageerde op de afbeelding van Mohammed. “En er liepen ook erg weinig Moslims mee in de mars voor de vrijheid van meningsuiting”.

Dat in de meeste protestante kerken in Nederland of elders in de wereld geen afbeelding van God of Jezus te vinden omdat het volgens de bijbel niet mag was daarna niet relevant. Hoeveel protestanten die echt en oprecht geloven zouden meelopen in een mars voor de vrijheid van meningsuiting als er beelden en prenten werden meegedragen die Jezus of God in hun ogen belachelijk maken? Of dichter bij huis: hoeveel PVV aanhangers zouden er mee lopen bij een mars voor vrijheid van meningsuiting als er 100den Moslims in meelopen met de spotprent waar Geert Wilders zo boos over was? Ik begrijp dat dus niet.

Maar om alles op een rijtje te krijgen vroeg in aan een van die mensen wat dat dan is “vrijheid van meningsuiting”? Ik citeer: “De verantwoordelijkheid die je hebt in het vrije westen is dat je de mening van andersdenkende accepteert. hoe abject dan ook.” Prachtig denk ik nog, daar is wel waar het over gaat. Ik vraag wie bepaald wat er dan wel en niet mag. “de meerderheid” is zijn antwoord, “We zijn een democratisch land.” Op mijn volgende vraag komt als zo vaak geen antwoord “Dus je accepteert de mening van een Moslim, hoe abject ook?” Een andere volger springt er in en na wat heen weer debat (dat hoort toch of begrijp ik dat verkeerd?) komt de aap uit de mouw “hun profeet is fout, hun ideologie is fout, en daardoor zijn ook zij fout…de islam is een dodelijke virus..#feit #pvv”.

Dan nog even de democratie “Ze moeten weg en er mogen er geen meer in, straks hebben zij de meerderheid”. Mooie invulling aan vrijheid en democratie. Ik begrijp er niets meer van.

Wat ik wel begrijp is dat een ieder grenzen heeft aan wat wel en niet gezegd kan worden, vanuit zichzelf, zijn eigen normen en waarden, zijn eigen omgeving en opvoeding, eigen cultuur en eigen geloof. Deze grenzen gaat iedereen opleggen aan de ander en het onbegrip groeit.

Aangezien ik niet de illusie heb iets aan deze wereld te kunnen veranderen heb ik iets anders bedacht. Veel kerken en geloven kennen een geloofsbelijdenis. Ik deel de mijne:

“Ik geloof dat, als er een God is, er één God is voor alle ware en oprechte gelovigen ongeacht welk geloof zij aanhangen. Ik geloof in de liefde, goedheid van de mens en zijn recht op authentiek, zichzelf, te zijn. Daarbij mag hij denken, geloven, voelen en zeggen wat hij of zijn wil.

Ik geloof dat mensen in staat zijn om het onderscheid te maken in wat je wel of wat kunt of wilt zeggen. Niet omdat het niet mag, want die vrijheid is er, maar omdat je met je woorden of daden andere mensen onnodig pijn doet, beledigd, discrimineert. Ik geloof dat mensen, als ze willen, empathie kunnen en willen voelen voor een ander en daarmee rekening houden. Ik geloof dat we dan een betere en mooiere wereld kunnen krijgen en houden.

Ik geloof niet en zal nooit geloven in haat, angst, geweld en minachting voor en naar elkaar.”

 

Photo by Nik Shuliahin on Unsplash