Vandaag werd een week geleden de MH17 neergehaald door Oekraïense rebellen. Bijna 300 onschuldigen werden gedood en de wereld was getuige van het gebrek aan respect bij een aantal van de rebellen en een Poetin die vooral grote woorden had maar uiteindelijk niets deed. Gisteren liet Nederland de wereld zien wat voor waanzin oorlog is en hoe respect er uit ziet. Overal hoorden ik geluiden van trots. De aangrijpende en indrukwekkende beelden gingen de hele wereld over.

De VN resolutie waarin de aanslag werd veroordeeld, opgeroepen om de daders te straffen en ruimte te geven aan het bergen van de doden en het doen van onafhankelijk onderzoek werd door de Veiligheidsraad van de VN unaniem aangenomen. En terecht, deze daad moest hard en direct veroordeeld worden. De enige concessie aan de tekst was dat Rusland (mogelijk mede verantwoordelijk) het woord neergeschoten wilde veranderen in neergehaald. Anders had Rusland zonder enige twijfel het idiote VETO uitgesproken. Het recht waardoor deze raad meestal een loos instituut is. De wereld was geschokt door de dood van deze bijna 300 onschuldige doden die omkwamen door een oorlog waar ze helemaal niets mee te maken hadden.

Onschuldig is een bijzonder woord voor mij geworden de afgelopen week. Ik heb ontdekt dat onschuld gradaties lijkt te hebben. De een kan meer onschuldig zijn dan de ander. De reden waarom ik dat denk is eenvoudig en ik schrijf er nu voor de 3^de keer een stuk over en dan is voor mij ook goed. Vandaag kwam er een plaatje voorbij op sociale media. Het staat hier onder aan het blog.

Er is een officiële regering die inmiddels de 400 onschuldige doden ruimschoots overtroffen heeft. In een paar weken tijd doodde het leger van Israël ruim 400 burgers, onschuldige burgers. Maar de wereld vind deze burgers kennelijk minder onschuldig dan die 300 in het vliegtuig. Hoewel er kleine kinderen en vrouwen onder de doden zijn. Ben je al minder onschuldig als 4-jarige omdat je vader, oom, of misschien zelfs je oudere broer van 16 een wapen op neemt?

Een VN resolutie om Israël hard te straffen is er niet gekomen. Zelfs niet één waarbij beide kampen worden geconfronteerd met harde sancties. De wereld zegt “foei, dat mogen jullie niet meer doen”. Gisteren was het voor het eerst dan een VN functionaris het woord “oorlogsmisdaden” in de mond nam in relatie tot Israël. Gelukkig, het is een keer gezegd. Maar het lijkt weer alleen bij “foei” te blijven.

Photo by Davi Mendes on Unsplash