Het is, denk ik, ergens in maart 1986. We draaien een goed jaar in de competitie en die dag staat de topper tegen Beatrix op het programma.  Ik zit goed in de wedstrijd. Nadat ik, volgens mij, twee keer heb gescoord komt die ene tackle. De bal is al lang niet meer in de buurt maar hij komt, de noppen gaan vol op mijn onderbeen. Een trap uit pure frustratie zegt hij nog nadat ik ben opgestaan en hij zijn excuses aanbied. De wedstrijd voetbal ik nog uit, scoren doe ik niet meer. In de kleedkamer zak ik letterlijk door mijn benen en een uur later ben ik in het ziekenhuis.

De littekens en de medicijnen die wij altijd in huis hebben maken dat ik nog regelmatig aan die dag terug denk. De wond resulteerde toen in, de 1^ste keer van een regelmatig terugkerende, wondroos waar ik doodziek van kan worden. Na die ene keer heb ik meerdere keren weken in een ziekenhuis doorgebracht omdat ieder wondje een probleem is. Ik voetbalde nog een paar jaar maar echt plezier had ik niet meer na die ene onnodige en onzinnige trap. Ik heb het nu over de kelders van het Nederlands amateur voetbal waar voetbal maar een spelletje is. Mijn carrière heeft het niet geschaad, ik heb geen moment in mijn leven gedacht ooit met voetbal mijn brood te verdienen.

Deze week werd bekend dat Louis Suarez voor 9 wedstrijden en 4 maanden geschorst werd omdat hij van Italiaans eten houdt. De getroffen Italiaan die na een beet doet alsof Jaws op hem in heeft gebeten heeft enkele maanden daarvoor in Italië iemand een gebroken been getrapt. Wat doet die man überhaupt nog op een WK?

Heel de wereld valt echter over Suarez die, natuurlijk, iets heel naars heeft gedaan. Op facebook en andere media tuimelt iedereen over elkaar. Iedereen, en ik voorop, heeft zijn mening klaar en alle 16 miljoen bondscoaches en even zoveel (sport)spychologen bijten van zich af. De ene vind de straf te laag: “Levenslang van de velden”. De ander vind vooral dat Suarez ook gewoon mens is en hulp nodig heeft. Er worden columns vol geschreven.

Ik kijk nog eens wat beelden terug. Ik bekijk de rode kaarten en zie een voetballer een kopstoot uitdelen. De ander houdt er geen zichtbare schade aan over, het is meer een aai lees ik ergens, en hij wordt één wedstrijd geschorst. Het was overigens niet de eerste kopstoot uit zijn carrière. Maar dat hij gefrustreerd reageerde was wel duidelijk. Een ander schopt blind de benen onder een tegenstander vandaan, ook uit pure frustratie: rood. Ook voor hem zeker niet de eerste keer maar ach, in het heetst van de strijd: 1 wedstrijd. En dan die ene speler die een kopstoot uitdeelt aan een ploeggenoot: wordt niet eens bestraft.

Ook zie ik tuimelingen, shwalbes, die penalty’s opleveren. Ik kan het allemaal terugzien en van echt sportief gedrag ben ik geen getuige, geen moment. Maar ik zie geen kaarten voor dat gedrag en zeker geen schorsingen. En denk ik, ik kan alles maar dan ook werkelijk alles terug zien, van meerdere kanten en uit alle hoeken. Dat daar in de wedstrijd niets mee gedaan wordt, maar dat terzijde.

Suarez komt voor de tuchtcommissie van de FIFA. Hij is de gebeten hond. Hij laat weer niet te tolereren grensoverschrijdend gedrag zien. Grensoverschrijdend gedrag denk ik. En de FIFA vindt daar wat van? FIFA is toch die club waar de een nog corrupter is dan de ander. Die club die om het grote geld een WK toewees aan een super rijk corrupt landje in de woestijn waar het in de zomer bijna 50 graden is? Daar zit toch een hoogbejaarde man op het belangrijkste pluche die zichzelf belangrijker vind dan 1 minuut stilte voor Mandela? En die club durft iets ongeoorloofd grensoverschrijdend gedrag te noemen?

En Suarez? Suarez was al veroordeeld, onder andere door mijzelf, voordat de wedstrijd was afgelopen. De grappig bedoelde plaatjes stroomden binnen op Facebook, Twitter en andere media. Voor zijn verdere carrière mag hij vrezen. Clubs zien af van een mogelijke transfer en Liverpool heeft al eens gewaarschuwd.

Louis, ik heb daar spijt van. Je bent een briljante en mooie voetballer maar dat bijten, dat moet nu eens klaar zijn. Daar ben je te groot voor geworden. Je kan beter iemand een kopstoot geven of een doodschop verkopen. Dat is voetbal en kost je maar een paar wedstrijdjes. Dat is veel slimmer, kan jij je frustratie ook mee kwijt.

Voetbal, het is maar een spelletje en eigenlijk ben ik er wel klaar mee. Ik zet mijn tanden liever in iets anders: pizza bijvoorbeeld.

Photo by Nick Fewings on Unsplash