Waarom kunnen Koops en Anema niet door een deur? Eerst een stukje geschiedenis. Bergsma werd in het najaar 2009 kampioen van Kazachstan maar bleef Nederlander. Hij bleef Nederlander want in 2009 weigerde de ISU Jillert Anema en zijn marathonploeg toegang tot de worldcups. Bergsma wilde graag voor Kazachstan uitkomen om zich voor dat land te plaatsen voor de Olympische Spelen in Vancouver. Hij zag later af van dit avontuur af omdat hij zijn Nederlanderschap zou verliezen.

Dat jaar ging op initiatief van Anema het BAM team ((Jorrit Bergsma, Arjan Stroetinga, Rob Hadders) dit avontuur aan. Jillert wilde zijn pupillen  klaar stomen voor de ploegenachtervolging in Vancouver waar zij als Kazachstan wilden uitkomen om dan namens Kazachstan voor goud te gaan. Dit terwijl in Nederland met o.a. Kramer hardop werd uitgesproken dat goud op de ploegenachtervolging in Vancouver een belangrijk doel was. Uiteindelijk gingen deze plannen niet door. Niet alleen weigerde de ISU de deelname aan de worldcups ook bleek de belofte dat de dubbele nationaliteit behouden kon worden niet juist.

Vier jaar later, op 27 oktober 2013 uit Anema kritiek op de muziek die tijdens de ritten in Thialf gedraaid wordt door de dj wat bij hem al eerder tot frustratie leidde. Hiervan heeft hij al schriftelijk zijn beklag gedaan richting de bond, maar is volgens hem weggewuifd door Arie Koops die vindt dat het er bij hoort. Deze muziek zou volgens Anema het coachen belemmeren en het publiek zou door die muziek de onderlinge strijd van rijders minder goed meekrijgen. Beluister hier zijn betoog.

Eerder die maand ging het project “ploegenachtervolging” van start bij de KNSB. Voor het project goed en wel gestart is geeft Anema aan dat hij niet te spreken is over de manier waarop het project vorm wordt gegeven. Vooral de manier waarop technisch directeur en bondscoach Arie Koops de ploeg inricht kan op weinig begrip rekenen van de meest uitgesproken coach van Nederland.

Bijzondere woorden van een coach die met zijn eigen BAM ploeg vier jaar eerder als Kazachstan de grootste concurrent van Nederland wilde worden. Een mooi citaat uit die periode: “Zij komen bij mij voor overleg, maar voor mij hoeft dat niet meer. Ik ben er klaar mee. Ik heb er geen vertrouwen meer in, ik heb het gevoel dat er tegen ons gewerkt wordt in plaats van met ons.” Gevraagd naar hoe de samenwerking tussen hem en de KNSB nu verloopt, antwoordt Anema: “mijn samenwerking met de bond bestaat niet.”

Daarna (of al eerder) word het zijn droom om superman Sven te verslaan. In al zijn publieke optredens laat hij weten dat zijn mannen Sven gaan verslaan. Zij zijn de favoriet en Sven moet maar zien te winnen. Hij gaat daarin zelfs zo ver dat ik hem bij het OKT als een debiel op en neer zie springen en met zijn armen zwaaien voor de aanstormende Sven, in de door Sven gewonnen rit tegen Bergsma op de 10km. Hij laat te pas en te onpas weten dat Sven niet zo goed is als iedereen denk dat hij is.

Het mag duidelijk zijn dat het al jaren niet botert tussen de KSNB (Arie Koops) en Jillert Anema. De column van Guido Bindels gaat daar volledig aan voorbij.

Zijn betoog is eenzijdig ingestoken op de situatie van de afgelopen weken. Maar het zit dieper, veel dieper bij Anema. Het zeer zit er al sinds 2009 toen hij ZIJN team goud wilde laten winnen in Vancouver. Het reserve zetten van Bergsma wordt door Anema aangegrepen om zijn pupil eens flink van zich af te laten bijten om zo zijn gram te halen bij de KNSB. Dat is sneu, sneu voor Jorrit maar vooral voor Anema die zijn gouden droom vier jaar geleden al zag vervliegen. Hij wilde in 2009 de KNSB een hak zetten en gebruikt nu Bergsma om zijn gelijk te halen. Dit heeft niets met Sven te maken die als topsporter direct na de finish Bergsma ging feliciteren en daarna naar een reden zocht om zijn “falen” te verklaren. Een reden die overigens door zijn hele omgeving wordt herkend. Het heeft niets met Jorrit te maken die opgestookt wordt door zijn coach. En als Koops, die simpelweg de baas is, Jorrit er uit zette om Anema een hak te zetten moet Anema eens voor de spiegel gaan staan en zich afvragen hoe dat nu komt.