Op de lagere school zat Peter bij mij in de klas. Peter had het in die jaren en later op de middelbare school niet makkelijk. Ze hadden het niet breed thuis, zijn moeder liep er vaak slonzig bij en vader was al jaren werkloos en “kluste” er wat bij. Peter werd gepest op school. Een groep kinderen kon het niet laten Peter dag in dag uit te herinneren aan de situatie thuis. Moeder was een hoer en vader was ooit betrapt met een schaap werd hem jarenlang verteld. De pesterijen gingen op de middelbare school gewoon door.

Een van de pesters kwam weer bij hem in de klas als echte “leider” deden andere kinderen al snel mee. De ouders van de pesters, als die er, een enkele keer, op aan werden gesproken vonden het wel meevallen: plagen doet geen pijn en het pesten hield aan. Uiteindelijk werd het Peter te veel, na weer een pestpartij sloeg hij wild van zich af waarbij een van de pesters zijn neus brak. De ouders van deze jongen waren witheet en deden aangifte op school en bij de politie. Peter werd geschorst en verdween uiteindelijk naar een kindertehuis, de pesters gingen studeren en hebben nu allemaal een goede baan. Wat er van Peter is geworden…..ik weet het niet.

Afgelopen week was ik mijn tweets kritisch naar maker van de anti-moslim film “Innocence of Muslims”, een Egyptische Kop-christen woonachtig in de Verenigde Staten. Op deze tweets kreeg een grote lading reacties over mij heen waarvan ik de meeste teksten jullie zal besparen maar “Fuck you” van volgens eigen profiel moeder van acht kinderen was nog mild.

Kort gezegd was het belachelijk dat ik begrip toonde voor de gewelddadige moslims en de vrijheid van meningsuiting was het grootste goed in de westerse, beschaafde, wereld en overigens was de film zo slecht gemaakt dat de “huilies” er maar eens hard om moesten lachten in plaats van zich aangevallen en beledigd te voelen.

“Pesten doet geen doen” flitste er door mijn gedachte.

De algemene lijn in deze reactie vond ik schokkend: van al deze tweets ging een superioriteitsgevoel van de westerse wereld uit waar ik bang van werd. Vooropgesteld: ik keur iedere (!) vorm van geweld af. Ook het geweld als reactie op deze film veroordeel ik scherp en zal ik niet goed praten.

Ik vraag wel aandacht voor de andere kant van de medaille. Een kant waar ik in de media geen enkele aandacht zie: die van de Moslim. Het begint al dat (politieke) leiders (o.a. Geert Wilders) de reacties direct veralgemeniseren. Het zijn niet een paar Moslims die dit geweld gebruiken: het is de Islam die oproept tot dit geweld. Dat er miljarden Moslims zijn die dit geweld verafschuwen en scherp afkeuren wordt over het hoofd gezien.

Geweld kent een achtergrond en een geschiedenis. De Moslims (Arabieren) waren ooit het overheersende ras op deze wereld. Toen ze in Nederland nog in door de modder kropen en elkaar als beesten bevochten waren in de Arabische wereld al culturen die vele malen hoogstaander waren dan de onze. De Moorse paleizen die in Spanje te vinden zijn en vele miljoenen bezoekers per jaar tellen zijn daar een mooi voorbeeld van. De afgelopen eeuwen is de wereld gekanteld tenminste dat vinden de westerse “beschavingen”. Door mensen wordt de manier waarop we in het westen leven als superieur en als de hoogste vorm van beschaving gezien. Het gaat zelfs zo ver dat te vuur en te zwaard “onze” idealen en geweldige gedachtengoed over de wereldbol verspreid moeten worden. Dat was al zo tijdens de kruistochten en het is nu nog steeds bezig. Hoe kan je anders de aanwezigheid van westerse troepen in o.a. Vietnam, Irak, Aghanistan etc. verklaren. Wordt er niet gezegd: we komen democratie brengen? Wij brengen u de vrijheid. Of de mensen daar op die westerse democratie en vrijheid zitten te wachten wordt niet gevraagd. “Irak heeft massavernietigingswapens dus mogen we een oorlog beginnen”.

Hoort u Wilders, hoort u Bush: de Islam wil de wereldheerschappij. Zij mogen het willen zij (of wij) doen (!) het al. Het westen wil in de grond niets anders. Wat ze de Islam verwijten doen ze zelf, dag in dag uit van uit een gevoel van ongegronde superioriteit.

En dan het geweld. Geweld waar dan ook ontstaat in een drietal fasen. Eerst is er de discussie, dan komt polarisatie en dan agressie met als uiterste vorm oorlog. De wereld zou er goed aan doen in de fasen een stap terug te doen. Maar wat er gebeurd in deze tijd van de wereld is een stap vooruit. Leiders blinken uit in polarisatie waardoor geweld dichter bij is gekomen dan verder weg. Het wordt meer en meer wij tegen de ander. En als je weet dat de ander daar gevoelig voor is dan weet je dat geweld het antwoord kan zijn, zeker bij de groep die eeuwenlang hebben geleerd dat juist zij het betere ras waren (hetzelfde wat wij nu roepen, dus niets vreemds aan). Het zijn geen plagerijen meer, het westen heeft het niveau van pesten al lang achter zich gelaten en is overgestapt op beledigen, kleineren, minachten en provoceren van een volk dat eeuwen lang zo groots was. En dan roep je het geweld uiteindelijk zelf over je af. Wie ben je dan om dat geweld vervolgens groots te veroordelen, en nog harder “zie je wel” te roepen? Dan ben je in mijn ogen heel klein en zielig en geen haar beter dan die kleine jongens die Peter pesten en wat mij betreft onder in de goot getrapt hadden mogen worden door Peter en bij voorkeur keihard op hun ziel.

Ook al ben ik tegen alle vormen van geweld…..

Photo by Imat Bagja Gumilar on Unsplash