Het debat over Moslims (Islam) ging gisteren over een weer een nieuw onderwerp waar men wat van moet vinden. Het kwam er min of meer op neer dat als je als Moslim niet met een niet-Moslim wilt trouwen je niet geïntegreerd bent.

Zelf ben ik 20 jaar geleden met de liefde van mijn leven getrouwd, zij Katholiek, ik niet. Mijn ouders hadden daar in het begin moeilijk mee. Zij waren gewend dat er “binnen de kerk” getrouwd werd, dat was makkelijker en zou later voor minder problemen zorgen. Mijn oma had ook wel eens gezegd “Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”. Gelukkig heb ik daar in al die jaren weinig van gemerkt.

Wat ik wel zag dat veel van mijn vrienden en vriendinnen “in de kerk” inderdaad zijn getrouwd met iemand anders uit de kerk. Vanuit hun geloof waren ze er oprecht van overtuigd dat dat beter was. Meerdere keren was ik bij een doopdienst van een jongen of meisje die “om de liefde” een ander geloof gingen aanhangen. Tot op de dag van vandaag hoor ik verhalen van mensen die dat doen: om de liefde hun geloof veranderen.

Wat er volgens mij echt achter zit is dat mensen niet het geloof veranderen wat ze hebben, want dat hebben ze, maar er voor kiezen binnen een andere geloofsgemeenschap hun (al dan niet echt aanwezige) geloof te belijden. Mensen gaan ver voor de liefde, maar mensen gaan ook ver voor hun geloof. Ik ken verschillende huwelijken waar een van de partners de ander alleen het JA-woord wilde geven als deze van geloof(sgemeenschap) zou wisselen. Als er wederzijds respect is voor elkaars gedachten en geloof kan iedereen blijven hoe hij/zij is, denkt en gelooft. Ik werd nooit katholiek en zal het ook nooit worden maar wederzijds respect is groot. Is dat dan het toppunt van integratie of juist van wederzijds respect. Hoeveel oprechte Christenen zouden accepteren dat een van hun kinderen met een Moslim zou trouwen? Daar zouden ze eens onderzoek naar moeten doen. In de “black-belt” bijvoorbeeld.

Nu roepen dat Moslims die niet met niet-Moslims willen trouwen niet geïntegreerd zijn is dus klinkklare onzin. Binnen je eigen geloof willen trouwen heeft niets met integratie te maken maar alles met je eigen geloofsbeleving, en dat zijn wij in Nederland, Godzijdank, vrij in. Er zijn in Nederland 100den zo niet 1000den gereformeerden die niet met anders gelovigen willen trouwen, even zo grote aantallen Nederlands hervormden die het zelfdedenken. Zo kan ik nog een heel lijstje noemen waar dat zo is.

En zelfs toen Maxima weigerde haar Katholieke geloof op te geven voor het huwelijk van Nederlands hervormde Alexander was er grote weerstand binnen de kerk: het Koningshuis was immers altijd Nederlands hervormd geweest.

Het is dus niet exclusief voorbehouden aan Moslims om niet te willen trouwen met niet-Moslims maar aan de orde van de dag binnen veel geloofsgemeenschappen.

Voor mijn huwelijk heeft de Bisschop van Utrecht nog formeel toestemming moeten geven. Gelukkig heeft hij dat gedaan anders was onze trouwdag in een mooi versierde Katholieke kerk niet zo mooi geworden als hij nu was.

Photo by Sylvie Tittel on Unsplash