Momenten die laten merken dat je leeft zijn momenten van vreugde en momenten van verdriet. Als een klepel die heen en weer gaat, je kunt alleen grote vreugde beLEVEN als je ook momenten van groot verdriet kent en hoe meer de klepel uit slaat hoe meer je beseft dat je leeft. Op zulke momenten kan er iets op je pad komen en soms zijn dat mooie verhalen, gedichten of iets om eens goed over na te denken.
Deze week hoorde ik tijdens een uitvaart het gedicht over de boom en diezelfde dag zat het verhaal over het boek in mijn mail. Ik wil beide graag delen…..
Het waterboek
Op een dag vroeg de leerling aan de meester: “Kunt u mij een boek aanbevelen waarin de waarheid achter het mysterie van het leven beschreven wordt?” De meester, die zelf ook een paar boeken in zijn kast had staan, greep naar een boek dat ging over de geheimen en de wonderbaarlijke vermogens van water en over de betekenis van water voor ons leven op aarde. Hij gaf het boek aan zijn leerling en zei: “Neem het tussen je beide handen en wring het uit!”
De leerling keek verbaasd, maar deed wat hem gezegd werd. Hij kneep en wrong, maar de meester zei: “Je moet harder knijpen.” De leerling deed zijn best, doch de meester riep: “Kom op! Harder!”
Dit ging een tijdje zo door. Eindelijk gaf de leerling het op, niet wetend wat de bedoeling hiervan was.De meester vroeg hem: “En, heb je er water uit kunnen persen?” “Nee, natuurlijk niet!”
“Zie je,” zei de meester, “uit een boek over water komt geen water, en over een boek over waarheid komt nooit de waarheid zelf.”
De parabel van de boom
Er was eens een boom, een grote boom, die met zijn takken langs de waterkant stond.
Op een zekere dag kwam er een man, gewapend met een mes.
De boom hield van schrik het ruisen in, maar er was geen ontkomen meer aan.
De man sneed de mooiste tak van de boom en nam hem mee naar huis.
Drie dagen later kwam de man opnieuw en de boom werd weer angstig en bezorgd.
De boom dacht: welke tak zou er nu aan de beurt zijn?
Maar de man ging onder aan de voet van de boom zitten en blies op een fluit, die hij van de tak had gemaakt.
De boom luisterde en verstond het lied.
Hoor je mij?
Ken je me nog?
Ik ben van jou
Uit jouw hout gesneden
Ik zing voortaan mijn eigen lied
Maar jou vergeten doe ik niet.
Ik leef, ik zing.
Ik dank het aan jou.
Aad Brinkman 