Beste mevrouw Uitslag, Lieve Sabine,

Je coulumn heb ik met aandacht gelezen. In je eerste zin staat je eerste fout. Iets doen voor de ander is dat waardevol OF kost het vooral tijd. Iets doen voor een ander kan heel waardevol zijn EN kost altijd tijd. Mantelzorgers doen iets wat heel waardevol is maar dat kost altijd tijd en die tijd kan niet besteed worden aan iets anders wat zeker zo waardevol kan zijn. Die keuzes maken gaat heel wat verder dan eten koken of de steunkozen aandoen bij je oude vader.

Hoe vaak, Sabine, heb jij de kleren uitgewassen van je oude ouder als deze in de broek geplast heeft? Niet omdat deze incontinent is maar gewoon te langzaam om op tijd de WC te halen. Hoe vaak, Sabine, nam je nat beddengoed mee naar huis, stinkend naar de urine dat je auto er naar stinkt en je eigen was er van gaat ruiken? Zo erg, dat je eigen kinderen er naar van worden. Sabine, hoe vaak hebben jouw kinderen tegen je gezegd: “Ga je weer naar oma, ik heb een wedstrijd, dat weet je toch?” Hoe vaak, Sabine, is een ouder van je overleden omdat deze als mantelzorger van de ander en de gebrekkige overheidssteun zichtzelf letterlijk kapot werkte uit liefde voor de ander?

Hoe vaak, Sabine, heb jij voor een kind gezorgd, je eigen kind dat door een dronken bestuurder letterlijk kapot is gereden zodat alle aandacht nodig is en je andere kinderen daardoor regelmatig aandacht te kort krijgen. En, lieve Sabine, wanneer heb jij voor het laast je eigen partner een luier aan moeten doen, of moeten voeren omdat zelf eten niet mogelijk is. Wanneer heb je voor het laatst je partner uit moeten kleden (en NEE Sabine, niet voor de SEX) en de volgende dag weer aan moeten kleden. Zijn penis vast moeten houden omdat niet meer zelfstandig kan plassen? Dit is niet allemaal zo vanzelfsprekend zoals jij concludeert na je speurtocht. Ik kan niet anders concluderen dat je speurtocht nooit een echte speurtocht werd.

Het is niet vanzelfsprekend dat je zoon invalide wordt gereden en dat je je hele leven voor hem moet zorgen, dat stopt normaal gesproken als hij een jaar of 18 is en uit huis gaat. Het is niet vanzelfsprekend dat je ouder op 50 jarige leeftijd dementeert, als dat al normaal zou zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat een kind of ouder door een ernstige of minder erge ziekte in een rolstoel beland. Wat wel vanzelfsprekend is dat een dag 24 uur kent, dat in die dag geslapen, gewerkt (welk werk dan ook) en aandacht gegeven moet worden aan iedereen (!) om je heen die die aandacht verdiend (ouders, kinderen, vrienden, noem maar op). Deze aandacht oprecht en eerlijk verdelen is de grootste uitdaging waar mantelzorgers voor staan… want de omgeving verwacht (!) dat ze zorg voor die ene vooral vanzelfsprekend is maar het is vele malen gecompliceerder dan dat. Want begrip en gevoel lopen hier dwars door elkaar heen.

Lieve Sabine, al deze mensen doen dat met liefde en doen allemaal zeer waardevol werk maar Sabine, je hebt werkelijk geen enkel idee waar je het over hebt. En godzijdank, ik ook niet.