Gerard en Nelleke kennen elkaar een jaar of twee en Gerard heeft Nelleke onlangs ten huwelijk gevraagd. Niet dat hij helemaal totaal verkikkerd is maar ze is wel een goede vrouw gebleken.

Voor hij daadwerkelijk het ja-woord wil geven gaat hij eerst maar eens het gesprek aan hoe ze samen vorm zullen geven aan dit huwelijk. Want, beseft hij, hoe goed kent hij Nelleke nu eigenlijk? Zulke diepgaande gesprekken hebben ze eerder nog nooit gevoerd. En zijn eerste huwelijk liep ook op de klippen en vooral de scheiding was een drama.

“Zeg Nelleke, als wij toch samen verder willen is het misschien handig om van te voren even vast te stellen hoe wij dat samen dingen doen vorm gaan geven. Kan jij je daar in vinden?”

“Prima” zegt Nelleke, “ik heb voor mezelf vast wat dingen op een rijtje gezet. Ik zie graag dat jij minimaal 9 van de 10 keer de containers aan de straat zet. Ook hoop ik dat je begrijpt dat ivm mijn taken het eten tussen 17:30 en 17:45 op tafel staat waarna jij tot 18:30 hebt om het op te eten. Ik ga er van uit dat jij daarna de vuile borden in de keuken plaatst, zodat ik op tijd de afwasmachine kan inruimen zodat deze effectief en efficiënt volgens planning in de nacht tussen 2:00 en 3:30 uur kan draaien. Dat betekent wel dat je de borden even moet af spoelen want een vette vaat duurt een half uur langer en dat kan lastig worden, gezien de kosten van extra stroom en water.”

Gerard hoort dit aan en besluit direct ook duidelijk aan te geven wat hij van Nelleke verwacht. Ze zijn immers duidelijke verwachtingen met elkaar aan  het afstemmen. “Klinkt logisch wat je vraagt, want dat hoor ik van vrienden van mij ook uit hun huwelijk. Uiteraard heb ik ook enkele zaken die ik van jou wil vragen: ik wil graag dat je mij altijd aardig bejegend. Wij zijn ten slotte een stel en ruzie hoort daar volgens mij niet bij. Alleen uitgaan is er vanaf nu niet meer bij, het is niet dat ik je niet vertrouw of zo maar ik vind het gewoon prettiger als ik weet dat je thuis bent en dat je voor vragen van mij bereikbaar bent.  Laten we afspreken dat als ik je bel, dat in 98% van de telefoontjes  jij binnen 2 minuten op neemt, is wel zo duidelijk lijkt mij. Laten we e.e.a. maar meteen op papier zetten, handtekening er onder dan heeft het ook wat waarde.”

Huwelijkse voorwaarden

Een paar straten verderop zitten Sjors en Irene gezellig op de bank. Vandaag zijn ze 10 jaar getrouwd. Hij kende Irene al een tijdje voor ze gingen trouwen en voor die tijd hebben ze al veel gesprekken gevoerd over hoe zij in het leven staan en wat belangrijk voor hen beiden is. Hij had nooit gedacht dat zulke gesprekken mogelijk waren en voor het eerst heeft hij gevoel gehad dat hij constant in verbinding is met een vrouw, wat een fantastisch gevoel is dat. Ze begrijpen elkaar zonder veel woorden te hoeven vinden. Hij kan echt alles met haar bespreken. Wat hebben ze gelachen toen ze bespraken hoe hun huwelijk er uit zou zien.

Dat ze op huwelijkse voorwaarden zouden trouwen stond meteen vast. Niet omdat ze elkaar niet vertrouwden maar juist omdat ze deze keuze naar elkaar uit konden spreken. Hoewel het onwaarschijnlijk lijkt wilden ze er zeker van zijn dat als ze ooit uit elkaar zouden gaan dat er dan duidelijk voor iedereen op papier zou staan hoe dat moest gebeuren. En een vechtscheiding, die beiden bij vrienden en buren al hadden gezien, wilde ze niet. Die ellende die de vrouw van Gerard en Gerard zelf van een eindje verderop had meegemaakt….. Respect moest er vooral blijven. Afspraken over hoe zij samen wilden leven en wie precies wat en hoe zou doen, wat een onzin. Als je maar in gesprek bleef en meteen aangaf dat er iets niet naar je zin was, dat werkt veel beter. Open en eerlijk zijn en in verbinding blijven, dat werkt echt. Natuurlijk hadden en hebben ze hun ruzies op zijn tijd maar ook daar werd en wordt altijd open, eerlijk en respectvol mee om gegaan. Ineens realiseert hij zicht dat in de voorwaarden was opgenomen dat ze aan het einde van ieder  jaar een eindafrekening moesten maken van aangeschafte spullen van dat jaar. Dat hebben ze twee jaar gedaan en daarna vonden ze het eigenlijk niet meer nodig.

SLA’s

In welk verhaal herken je de SLA problematiek waarin ICT zou vaak verzeild raakt? Ik verhaal één of verhaal twee? Persoonlijk denk ik dat het verhaal één is.

Welk huwelijk zou je willen hebben? Het huwelijk uit verhaal één of het huwelijk uit verhaal twee? Je mag er gerust even over nadenken.

Ik kies in ieder geval voor verhaal twee. Ik begrijp dan ook niet waarom bij veel ICT dienstverleners of dat nu intern of extern is in de basis kiezen voor het scenario van verhaal één.  SLA’s worden volgestouwd met afspraken die precies (is dat zo?) meetbaar en realiseerbaar zijn maar of beide partijen er nu echt gelukkig van worden is de vraag. Want wat gebeurd er als er een KPI eens niet precies wordt gehaald? Echt in gesprek, of beter in verbinding, zijn beide partners niet. Hebben ze een beeld van wat de ander drijft of warm van wordt. Draagt een lijstje van KPI’s bij aan het vertrouwen en respect tegenover elkaar?

EOSA / UEO

Ik pleit voor een “End of Service Agreement” of “Uit Elkaar Overeenkomst”. Praat voordat je met elkaar in zee gaat over de drijfveren van je business, allebei! Praat van te voren wat jij verwacht van een business partner in gedrag en houding jegens elkaar. Praat van te voren hoe je samenwerking ziet met elkaar, wat is een echt “partnership”. Zet vervolgens op papier hoe je aan het einde van ieder jaar de samenwerking evalueert en verbetert en als het onverhoopt zover mocht komen, hoe je uit elkaar gaat. Wie is dan verantwoordelijk voor wat, en wie is dan eigenaar van wat. Beschrijf van te voren hoe je kennis over gaat dragen, kortom, stel voorwaarden op hoe je met respect voor elkaar en oog voor elkaars belangen uit elkaar kunt gaan zonder dat een van de partijen met een (financiële) kater hoeft te zitten. Grote kans dat je de UEO nooit meer in kijkt

Photo by rawpixel on Unsplash